Aktywny i nadaktywny czyli kilka słów o rzeczach ważnych.

Czy Twój pęcherz jest aktywny?

A może już nadaktywny?

Obrazek z placu zabaw: dzieci bawią się, zjeżdżają i biegają.

Ale Twój wzrok przykuwa dziecko, które robi to 10x bardziej.

Biega bardzo intensywnie, jest podekscytowane, głośno krzyczy i w podskokach wbiega do piaskownicy - takiej sytuacji nie da się przeoczyć :)

Nie przeoczysz też nadaktywności swojego pęcherza, która objawia się tym, że:

• masz poczucie zwiększonego parcia na mocz

• chodzisz w nocy minimum 2 razy do toalety (nie dlatego, że wieczorem wypiłaś 4 szklanki wody, żeby uzupełnić płyny z całego dnia)

• w ciągu dnia często odwiedzasz toaletę (mimo standardowej ilości przyjmowanych płynów)

• może zdarzyć się, że dojdzie do wycieku moczu zanim dojdziesz do toalety

Brzmi znajomo?

Takie zachowania naszego pęcherza mogą być spowodowane np. problemami hormonalnymi.

Jeśli jednak inne możliwe przyczyny zostały wykluczone, a Ty nadal masz ogromny problem to czas pomyśleć o OAB czyli pęcherzu nadaktywnym (ang. Overactive Bladder).

Jest to problem, który w ogromnym stopniu utrudnia funkcjonowanie.

Osoby te nie mogą bez stresu wyjść do pracy czy na kawę z przyjaciółką.

A jeśli już decydują się na wyjście - skanują w głowie mapę okolicy żeby zlokalizować jak największą liczbę toalet.

I tak zwiedzają podczas wypadu na miasto pobliskie toalety.

Całe szczęście!

Jest pomoc.

Pomocą jest fizjoterapia.

Pomocą jest farmakoterapia.

Czasem wystarcza terapia zachowawcza, czasem trzeba działać dwutorowo.

Ważne, żeby pomóc.

Bo cel jest ważny.

Wyjście z przyjaciółką na kawę - bez stresu.

Podróż na wyczekane wakacje - bez stresu.

Możliwość skupienia się na pracy - nie na walce z pęcherzem.

Ważne?

Ważne.